Błędnie ubijałam białko do sernika, dlatego opadał. Teraz już wiem, co robiłam źle

Istotny jest również czas. Pianę ubijajcie tuż przed dodaniem jej do ciasta, by nie straciła puszystości. Wmieszajcie ją bardzo delikatnie szpatułą, by masa nie opadła (i aby nie przebić jej w trakcie mieszania). Jeśli chcecie osłodzić pianę cukrem, jakkolwiek przyprawić – ekstraktem, aromatem czy dodać cokolwiek innego (np. sok z cytryny, który stabilizuje pianę), zróbcie to pod koniec ubijania i nie mieszajcie zbyt długo, jedynie do połączenia składników. Jak ubijać pianę z białek do sernika?

W większości przepisów pojawia się wskazówka, by ubić pianę na sernik na sztywno. Tymczasem, chcąc dla efektu jak najlepiej, wiele razy udało mi się przedobrzyć. Ubijałam pianę zbyt długo i zbyt mocno. Sztywna piana, która stoi na sztorc po odwróceniu miski, nie jest niezbędna. Nawet, jeśli nie będzie ona miała konsystencji zbitej „białkowej chmury”, będzie równie dobrze pełnić swoje zadanie. Białka wystarczy roztrzepać na lżejszą, bardziej lejąca masę razem z żółtkami i wmieszać delikatnie taką „pół-pianę” w resztę składników. Tak ubita, jajeczna, napowietrzona mikstura sprawi, że masa serowa będzie lekka jak chmurka, a ciasto wyjdzie równe jak stół. Pamiętajcie, by studzić sernik w piekarniku – bez pośpiechu – to również wpływa na opadanie ciasta.

Jeśli mimo wszystko powierzchnia sernika będzie przypominać krater po wybuchu wulkanu, nic straconego. Naprawicie to z łatwością. Przytnijcie wystające brzegi i zamaskujcie miejsca cięcia polewą, roztopioną w kąpieli wodnej czekoladą lub oprószcie wierzch grubszą warstwą cukru pudru. Możecie też po prostu zrobić dobrą minę do złej gry i posypać całość cukrem pudrem (bliskiej rodzinie na pewno wgłębienie nie będzie przeszkadzać).